ელენე ძალიან საყვარელი გოგოა, ცოტათი უცნაური, მაგრამ მანც ჩემი მეგობარია. მე დავწერ მასზე ერთ ისტორიას და თუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ. ერთ დღეს ელენე მოვიდან ჩემთან. -ვა ელე, როგორ ხარ? -რავი აბა, უნდა გელაპარაკო. -აა. სახლში მარტო ვარ და რაზე?. ორივე ჩემს ოთახში შევედით და ელენემ დაიწყო მოყოლა. -გუშინ სკოლაში ვიყავი... -სულ ესაა? :))) -მარი, მაცადე რა. სერიოზულად გელაპარეკბი. - ხო კარგი გააგრძელე. გისმენ. ხო იცი რო შენს გვერდით ვიქნები სულ. -ხო. ამას შენ იმიტოომ გიყვებო რო გენდობი, ჩემზე ერთი წლით უმცროსი ხარ მაგრამ ყოველთვის შენ მაძლევ რჩევას. მოკლედ: გუშინ სკოლაში ვიყავი. დასვენებაზე გარეთ გავედი, მარტო ვიდექი და უცებ ვიღაც მოვიდა და სხვაგან გამიყვანა. ირაკლი იყო, თავიდან არ მჯეროდა, სკოლის გამოსაშვებ საღამოზე დამპატიჟა, მითხრა ერთად წავიდეთო. რა თქმა უნდა დავთანხმდი. -მერე? -მერე ეკა მომადგა, თურმე გვისმენდა. საშინელი ადამიანია, არა ადამიანი კი არა მონსტრია. მითხრა თუ გაყვები არ შეგარჩენო. მე არ შემშინებია რას მიზამდა და წამოვედი, მაგრამ... -რა მაგარმ? რა მოხდა? - გაკვეთილების მერე ირაკლიმ მთხოვა სახლამდე მიგაცილებო, მე არ მინდოდა ეს მშობლებს ენახათ და უარი ვუთხარი. მაშინ გაჩერებამდე ერთად წავიდეთო. მეც გავყევი. რა შტერი ვარ, სულ ერთი კვირაა რაც გადმოვიდა ჩვენ სკოლაში და მომეწონა. წვიმა წამოვიდა და რო არ გავცივებულიყავი ჩამეხუტა და ქოლგა მომცა. თავიდან ყველაფერი კარგად იყო. მერე... -ელე, ეხლა არ მითხრა რო ეკა მოვიდა.. - არა, უფრო უარესი, როცა ირაკლი წავიდა, ეკა მოვიდა და მითრა: ან თავს გაანებებ ან ამ ვიდეოს და ფოტოებს ყველას ვანახებო. მე ეს არ მინოდა. გამოსაშვები საღამო ორ დღეშია და არ ვიცი რა ვქნა, თან იმ საზიზღარმა მითხრა ის ყელსაბამი მაჩუქე საღამოზე გაკეთებას რომ აპირებდიო. თუ ყელსაბამს არ მივცემ და ირაკლის უარს არ ვეტყვი, მშობლებს ვიდეოს ანახებს და მერე დამერხევა. თან ის ყელსაბამი დედაჩემის იყო, ის რო დაიკარგოს სახლიდან გამაგდებენ. მარი რა ვქნა? -რამეს აუცილებლად მოციფიქრებ. არ ინერვიულო.
